The effect of low-dose and high-dose low-molecular-weight-heparin and aspirin thromboprophylaxis on clinical outcome and mortality in critical ill patients with COVID-19: A retrospective cohort study.

OBJECTIVES: To assess the effect of different thromboprophylaxis regimens on clinical outcomes and mortality of critical ill patients with coronavirus disease -19 (COVID-19). METHODS: We investigated the medical records of patients with positive COVID-19 (using polymerase chain reaction test) who were admitted to the intensive care unit (ICU) at Sakarya University Hospital, Sakarya, Turkey, from March 2020 to January 2021. We included patients under anticoagulant therapy in the clinical course. The patients were allocated to 3 groups: Group A - low-dose (prophylactic) low-molecular-weight-heparin (LMWH) therapy, Group B - high-dose (therapeutic) LMWH therapy, and patients that received aspirin additional to the high-dose (therapeutic) LMWH as Group C. Primary outcomes were overall mortality rates and length of stay (LOS) in ICU. Secondary outcomes were rates of major hemorrhagic and thrombotic events. RESULTS: Records of 475 patients were reviewed and 164 patients were included. No significant difference was detected in mortality rates between groups (p=0.135). Intensive care unit stay was 13 (9-24.5) days in Group A, 11 (8.75-23) days in Group B, and 13 (9-17) days in Group C without a significant difference (p=0.547). No significant difference was detected between groups in terms of thrombotic (p=0.565) and hemorrhagic events (p=0.615). CONCLUSION: A high-dose anticoagulation therapy and addition of aspirin to LMWH therapy did not decrease the mortality rates and LOS in ICU in critical ill COVID-19 patients. In addition, it did not increase the incidence of major hemorrhage and major thrombotic events.

COVID-19 Tanılı Çoklu Komplikasyonlara Rağmen Başarıyla Sonuçlanan ECMO Olgu Sunumu

Amaç: Ağır COVID-19 ARDS yönetiminde, konvansiyonel tedaviye yanıt vermeyen hastalarda ECMO kurtarıcı tedavi olarak denenebilir. Ancak ECMO süreci ve sonrasında oluşabilecek komplikasyonlar göz önüne alınmalıdır. COVID-19’a bağlı ARDS nedeniyle ECMO’da takip ettiğimiz başarılı weaning yaptığımız olguyu çoklu komplikasyonları ve yönetimi nedeniyle sunmayı uygun bulduk. Olgu: Elli yaşında hipertansiyon, diabetes mellitus tanılı, COVID-19 aşı öyküsü olmayan erkek hasta COVID-PCR testi pozitif gelmesi ve toraks tomografisinde, yaygın akciğer tutulumu nedeniyle servis takibi başlanmış. Antiviral tedavi kendi isteği ile almayan hastaya düşük molekül ağırlıklı heparin ve steroid düşük doz başlanmış, takiplerinde desatüre olan hasta dahiliye yoğun bakıma devredilerek oksijen desteği ve sonrasında helment maske ile non-invaziv mekanik ventilasyon desteğine başlanmış, pulse steroid (24 mg dekort), aralıklı prone uygulanmış. Yoğun bakım yatışının 5. gününde entübe edilerek tarafımızca anestezi yoğun bakıma devir alındı. Akciğer koruyucu mekanik ventilasyon desteği ile 6 saatten uzun süredir PO2∕ FÍO2 <80 ve Murray skoru 14 olan hasta, venövenöz ECMO’ya bağlandı. Mekanik ventilatör desteği azaltıldı. Takiplerinde sağ akciğerde pnömotoraks saptandı, tüp torakostomi uygulandı. ECMO takibinin 6. gününde septik şok tablosu gelişti. Trakeal aspirat kültüründe Acinetobacter pittii üredi. Uygun antibiyotik tedavisi ile sepsis tablosu geriledi. ECMO desteği azaltılan hastaya 22. günde perkütan trakeostomi açıldı, 23. günde ECMO’dan weaning yapıldı. ECMO’dan ayrılmasının 6. gününde sağ hemipleji, beyin tomografisinde akut enfakt saptandı. Tedavi dozunda antikoagülan önerildi. T-tüpte ve aralıklı CPAP-PSV modunda takip edilirken farklı zamanlarda bilateral pnömonotoraks gelişti ve takiplerinde ekspansiyon kusuru nedeniyle bilateral ikişer adet toraks tüpü takıldı. Dirençli ateşi devam eden, bronkoalveolar lavaj galaktomannan pozitif olan ve toraks tomografisinde invaziv mantar enfeksiyonu ile uyumlu gelen hastaya varikonazol tedavisi başlandı. Başlanan tedavilere yanıtı olan hastanın her iki akciğeri ekspanse olup toraks tüpleri çekildi. Spontan solunum denemeleri başarılı olan hastanın dekanüle edildi. Takiplerinde genel durumu düzelen hasta servise devredildi. Sonuç: COVID-19 pandemisinde, ECMO kurtarıcı tedavisi için doğru hasta seçimi ve oluşabilecek komplikasyonların yönetimi çok önemlidir. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Intensive Care is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)

COVID-19 Pandemi Dalgalarına Göre Trakeostomi Yaklaşımımız

Amaç: COVID-19 hastalarında, trakeostomi hastalığın mortalitesinin ve personele viral bulaş riskinin yüksek olması nedeniyle endikasyonu ve zamanlaması halen tartışmalı olan bir konudur. Özellikle pandeminin ilk zamanlarında daha temkinli hareket edilmekle birlikte, son zamanlarda COVID-19 hastalarında erken trakeostominin faydalı olabileceğine dair yayınlar vardır. Bizde yoğun bakım ünitemizde COVID-19’a bağlı solunum yetmezliği nedeniyle takip ettiğimiz ve trakeostomi açılan hastaların genel özelliklerini, tedavi sonuçlarını ve pandemi dalgalarına göre yaklaşımlarımızı incelemeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: 1 Nisan 2020-31 Aralık 2021 tarihleri arasında Sakarya Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Anestezi Yoğun Bakım Ünitesi’nde COVID-19 tanısı ile takip edilen, perüktan dilatasyonel trakeostomi (PDT) ve cerrahi trakeostomi sonrası takip ettiğimiz 27 olgu çalışmaya dahil edildi. Olguların demografik, klinik ve laboratuvar özellikleri retrospektif kayıt sisteminden taranmıştır. Veriler nonparametrik testler ile değerlendirilmiştir. Bulgular: COVID-19 nedeniyle takip edilen, uzun süreli mekanik ventilasyon ihtiyacı olan, trakeostomi açılan 27 olgu dahil edildi. Olguların yaş ortalaması 61,3±19,6, yoğun bakım yatış günü 37,7±11,8 olarak bulundu. APACHE II 10,5 (8,2-21,5), SOFA 2,5 (2-4) olarak bulundu. Trakeostomi açılma tarihinde, ortalama trakeostomi açılma günü 21,5±7,1, PCR pozitifliği sonrası ortalama gün 27,1±7,7, hemoglobin: 9,15±1,15, platelet: 227±105, INR: 1,3,1±0,3, fibrinojen 449±145, D-dimer 4.753±6.535 olarak bulundu. Trakeostomiden önce olguların 14’ü profilaksi, 13’ü tedavi dozunda DMAH, 3’ü klopidogrel, 11’i asetilsalisilik asit, 2’si bivaluridin tedavisi aldı. Olguların 2’si erken 25’i geç trakeostomi grubundaydı. Olguların 2’sinde trakeostomi sonrası komplikasyon gelişti, 24 saat içinde 5 olgunun kan replasmanı ihtiyacı oldu. Üç olgu ECMO tedaviside aldı. Pandemi süreci 4 dalga olarak gruplandırıldı, 4 olgu 1., 9 olgu 2., 2 olgu 3., 12 olgu 4. dalga grubundaydı. Yirmi beş olguya PDT, 2 olguya cerrahi trakeostomi tekniği ile trakeostomi açıldı. Dört olgu 28 günlük, 16 olgu geç mortalite grubundaydı, 7 olgu servise devir oldu. Sonuç: Uzun süreli mekanik ventilasyon ihtiyacı olan hastalarda erken trakeostominin mortaliteyi azalttığı bilinmekle birlikte, COVID-19 hastalarında mortaliteye etkisi halen tartışmalıdır. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Turkish Journal of Intensive Care is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)